ผมกับแฟนงอนกันไม่บ่อยนัก แต่ก็เป็นระยะๆ เป็นช่วงๆ
ช่วงไหนที่มีเรื่องอะไรนิดๆหน่อยๆเข้ามาทำให้เธอเข้าใจผมผิด หรือบางอย่างมันขัดใจเธอ ก็อาจจะเป็นจุดเริ่มต้นของการงอนครั้งใหม่ที่แน่นอนว่า คุณผู้หญิงส่วนใหญ่ก็มักจะเอาเรื่องนู้นเรื่องนี้มาปนจนกลายเป็นเราเองที่อาจจะเป็นฆาตกรในสายตาเธอไปได้ในที่สุด
ความผิดส่วนใหญ่มันไม่ใช่เรื่องอะไรที่น่าเป็นห่วงมากนักหรอกครับ มันก็เรื่องเล็กๆน้อยๆกันนี่แหละ
ผมได้ฟังเรื่องราวมากมายจากน้องๆที่ทำงานหรือคนที่มีโอกาสได้มาแลกเปลี่ยนพูดคุยกับผมตามประสาพี่น้องเพื่อนฝูง
สิ่งที่จะทำให้เราเป็นทุกข์ได้มากที่สุด กลับไม่ใช่คู่ของเราไม่เป็นอย่างใจเราครับ
แต่มันคือ "การเปรียบเทียบ" ต่างหาก
เปรียบเทียบกับแฟนเพื่อน
เปรียบเทียบกับตัวเอกในละคร
เปรียบเทียบกับแฟนเก่าตัวเอง
หรือเปรียบเทียบกับใครก็ตามในชีวิต ไม่ว่าเขาจะมีตัวตนจริงๆหรือไม่ก็ตาม
และนั่นย่อมไม่ก่อให้เกิดผลดีตามมาเป็นแน่ครับ
ผมไม่รู้ว่าการถูกเปรียบเทียบกับใครจะแย่ที่สุด
แต่ถ้าเราไม่เปรียบเทียบ นั่นน่าจะดีที่สุดครับ
ยอมรับว่าครั้งนึง เคยโดนเหมือนกันครับ มันเจ็บเสียยิ่งกว่าเจ็บเสียอีกที่ได้รู้ว่า เรานั้นห่วยเหมือนคนๆนั้นที่แฟนยกตัวอย่างมา หรือเรานั้นแย่แค่ไหนเมื่อเทียบกับพระเอกที่เขาพูดให้ฟังแล้วเราเป็นแบบนั้นไม่ได้
จะว่าไป ตอนเริ่มคบกันใหม่ๆ เรื่องพวกนี้มันไม่มีประเด็นเท่าไหร่หรอกครับ
เพราะคนสองคนอยู่กันได้ สบายใจ และเป็นตัวของตัวเอง นั่นก็เพียงพอแล้วที่จะลองเริ่ม "คบกัน"
แต่เชื่อมั้ยครับ เวลาผ่านไป สิ่งที่มันมีมากขึ้นไม่ใช่แค่ "ความผูกพันธ์" แค่อย่างเดียว
แต่กลับเป็นการ "คาดหวัง" ที่มากขึ้นด้วย
คุณผู้หญิงก็จะคาดหวังว่าแฟนของตัวเองนั้นต้อง
"คิดเองได้"
"เข้าใจเธอมากที่สุด"
"ตามใจเธอมากๆเหมือนเดิมและเพิ่มขึ้นด้วย"
"มองเธอว่าเป็นคนเดียวที่สวยที่สุด"
"ทำตัวเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดี"
ไม่ว่าจะหวังไว้อย่างไร เชื่อมั้ยครับว่าส่วนใหญ่นั้น ผิดหวังไปตามๆกัน
เพราะ "ผู้ชายนั้น ไม่เคยเปลี่ยน" ครับ
เขาจะเป็นสิ่งที่เคยเป็นเมื่อตอนแรกรัก เพราะเข้าใจว่า ที่ผู้หญิงของเขาเลือกเขาให้เป็นแฟน ก็เพราะเขาเป็นเขา ไม่ใช่คบกันแล้ว จะให้เขาเป็นอีกคนนึงที่ไม่ได้เป็น
ถ้าผู้ชายคนไหนคิดได้ว่า ที่ผู้หญิงคนนั้นต้องการให้เขาเป็นอีกคน หมายถึง "คนที่ดีขึ้น" ไม่ใช่คนอื่น ผู้ชายคนนั้นก็จะพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อให้เธอพึงพอใจมากขึ้น
แต่ถ้าชายคนไหนที่ไม่ได้คิดแบบนั้น และยืนกรานหนักแน่นว่า "ก็ตูเป็นของตูแบบนี้นี่หว่า ให้ทำไง"
สิ่งที่จะตามมาคือ การทะเลาะกันครับ แน่นอนว่าผู้หญิงนั้นต้องการให้ผู้ชายเป็น "ชายที่ดีขึ้น" ซึ่งสวนทางกับความคิดของผู้ชายส่วนใหญ่ ว่าเขานั้น "ดีอยู่แล้ว คุณถึงเอาเราเป็นแฟนยังไงล่ะ"
และถ้าปลายทางมันไม่เป็นอย่างที่คิด จะมีอย่างน้อยคนนึงที่ทุกข์ครับ
ทุกข์เพราะผิดหวัง ไม่ได้อย่างใจ
ทุกข์เพราะผิดหวัง ทำไมต้องมายุ่งกับฉันด้วย
ขณะที่ในมุมมองผู้ชายนั้น ตอนเริ่มคบกับผู้หญิง ก็เพราะรู้สึกว่า อยู่ด้วยกับเธอแล้วช่างสบายใจยิ่งนัก เป็นตัวของตัวเองได้มากกว่าสาวคนอื่น พวกเขาจึงขอเธอเป็นแฟน และเริ่มต้นความสัมพันธ์ด้วยกันเพื่อค้นหาว่า เราจะไปกันได้ไกลแค่ไหน
ปัญหาคือ สำหรับผู้หญิงนั้น เมื่อได้รู้สึกดีกับใครด้วยแล้ว พวกเธอก็มักจะเปลี่ยนร่าง แปลงตัวเองให้กลายเป็น "นางเอก" ในฝันของพวกผู้ชายไปซะอย่างนั้น
เหมือนเป็นกับดักก็ไม่ปาน พวกผู้ชายหลงคิดไปว่า นี่คือตัวตนจริงๆของเธอ สาวน้อยที่ว่าง่าย เอาใจเรา ไม่งี่เง่า ไม่เรื่องมาก ไม่จู้จี้ ไม่ขี้บ่น ไม่ขี้เหวี่ยง ขี้วีน ชวนทะเลาะ เธอช่าง Perfect เสียนี่กระไร
ดังนั้น จะปล่อยเธอไปก็กระไรอยู่
การขอเธอเป็นแฟนจึงได้นำพาพวกเขาทั้งสองให้ร่วมกันเดินทางไปบนเส้นทางที่เรียกว่า "ชีวิตคู่" กลายๆ
ไม่ได้พูดถึงเรื่องแต่งงานนะครับ เอาแค่คบกันนี่แหละ
และเมื่อเวลาผ่านไป
ใครมันจะเป็นนางเอกแสนดีได้ตลอดเวลาล่ะ
สาวเจ้าก็ย่อมต้องกลับสู่ธรรมชาติเดิมของพวกเธอครับ ขี้บ่น ขี้เหวี่ยง ขี้วีน จู้จี้ จุกจิก ฯลฯ
(ไม่พูดต่อละกันนะ เอาเป็นว่าเข้าใจตรงกัน)
พวกผู้ชาย ก็เริ่มงงสิครับ อ้าว... ทำไมตอนแรกไม่เป็นแบบนี้วะเนี่ย จะได้รู้กันก่อนคบ
ซึ่ง มันเป็นไปไม่ได้หรอกครับ ผู้หญิงเขาจะแสดงตัวตนของตัวเองจริงๆออกมา ก็ต่อหน้าคนที่เขาให้เป็น "คนรัก" เท่านั้น จึงมีแต่คุณผู้ชายผู้โชคดีเท่านั้นที่ได้รับเกียรตินั้น พร้อมแรงเหวี่ยง 8G ที่พร้อมจะพังบ้านของเราให้มาคุได้ตลอดเวลา
และเรื่องที่ผู้หญิงเหวี่ยงมันคืออะไรกันล่ะ?
ถามได้ครับ ก็เรื่องที่ ผู้ชาย "ไม่คิดจะเปลี่ยนแปลงตัวเองหรือทำอะไรให้ชีวิตคู่มันดีขึ้นบ้างเลย" นั่นแหละ
พอเข้าใจมั้ยครับ?
ผู้หญิงคบกับผู้ชายสักคน ก็คาดหวังว่าเขาจะดี... ดีพอที่เธอจะฝากความหวังและความฝันทั้งชีวิตไว้ด้วยได้ ซึ่งหากมันไม่เป็นไปตามนั้นแม้สักข้อเดียวใน 100 ข้อ
เธอก็มีเหตุผลมากพอที่เหวี่ยงพวกเราได้เต็มที่ครับ
ซึ่งจริงๆปลายทางของเรื่องนี้มันมีแค่ "นี่เธอไม่คิดจะ.... มั่งเลยเหรอ?"
คิดหรือไม่คิดไม่รู้ รู้แค่อย่างเดียวว่า "แฟนกูสั่ง"
และนั่นทำให้ชายหลายคนไม่ชอบครับ พวกเขาจึงอยากออกจากบ้าน ไปหาเพื่อน เพราะเพื่อนไม่จู้จี้หรือบอกให้เขาเปลี่ยนอะไร ไปหาเด็กดริ๊งค์ เพราะพวกเธอต้องการแค่ค่าดริ๊งค์และก็ไม่ได้คาดหวังว่าคุณจะต้องมีเรื่องอื่นที่ดีกว่าเงินในกระเป๋าตังค์
แย่สุดคือ ไปหา กิ๊ก หรือเด็กใหม่สักคนครับ
เพราะผู้ชายจะได้รับ "ช่วงเวลา" อันสุดแสนจะมีความสุขกับการเป็นตัวของตัวเองนั้นใหม่อีกรอบ
และปัญหาอีก 50 โขยง ก็จะตามมาอีกเป็นพรวนครับ
ดังนั้น หากใครจะมองว่า ความสัมพันธ์มันคืออะไร
มันคือเรื่องที่มีแค่ "คนสองคน" เท่านั้นครับ
เมื่อใดก็ตามที่คุณดึงเอาคนที่ 3 เข้ามา
จะมีคนหนึ่งเป็นอย่างน้อยที่เจ็บปวด และรอยร้าวที่เกิดขึ้น จะไม่ได้ทำให้ทุกอย่างเหมือนเดิมได้อีกเด็ดขาดครับ
ผมเลยต้องนิ่งเอาไว้ นิ่งให้มากที่สุดเพื่อจะไม่ยอมให้ตัวเองออกไปจากบ้านตอนที่ทะเลาะกับแฟน หรือไปหาความสุขที่อื่น
เต็มที่คือ ฟังที่แฟนบ่น ขอโทษเธอ และปล่อยให้เธอไปอาบน้ำนอน ส่วนเราก็นั่งทำงานต่อไปหน้าคอมตัวเองเรื่อยๆครับ
ดีที่สุด
แล้วของพวกคุณล่ะครับ
วิธีแก้ปัญหาเวลาทะเลาะกับแฟน
มันช่วยให้พวกคุณไม่ต้องสร้างปัญหาอื่นๆเพิ่มขึ้นอีก ใช่มั้ยครับ? ^^
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น