จริงๆไม่ได้บอกว่าอย่างอื่นไม่สำคัญ เพราะในการใช้ชีวิตและการประสบความสำเร็จ ความสามารถหลายๆอย่าง ถือว่าเป็นสิ่งจำเป็นอย่างยิ่งยวด แต่ทั้งนี้ เราต้องแยกมันให้ออก ระหว่างการ "ใช้ความสามารถ" กับการ "สร้างความสามารถ"
สมัยนี้ เด็กๆจบใหม่หลายๆคน มักจะตั้งคำถามและวางเป้าหมายว่า "ฉันจะต้องรวย ต้องมีเงินเท่านั้นเท่านี้ หลังจากนี้อีกกี่ปี บลาๆๆ ฉันจะเป็นนายตัวเอง บลาๆๆ"
คือ มันไม่ผิดหรอกครับ ที่จะวางเป้าหมายและความฝันไว้อย่างนั้น เพื่อให้เราได้เห็นเส้นชัยในการใช้ชีวิต คนเรามันมีเวลาไม่มาก ถ้าไม่ใช้ให้คุ้ม ก็อาจจะเสียดายในวันหนึ่งของชีวิตได้
แต่เราต้องเข้าใจมันก่อนว่า ไม่มีความสำเร็จใดได้มาโดยง่าย และมันไม่ได้เกิดขึ้นแบบพลิกฝ่ามือชั่วข้ามคืน
สตีฟ จ็อบ ยังต้องใช้เวลามากมายกว่าจะสร้าง Mac เครื่องแรกออกมาได้
ไอน์สไตน์ ยังต้องใช้เวลาเกือบครึ่งชีวิตเพื่อพิสูจน์ว่าทฤษฎีของเขานั้นถูก
เอดิสัน ต้องล้มเหลวหลายร้อยครั้งว่าจะพบหนทางผลิตหลอดไฟ
แล้วเราเป็นใคร ถึงจะประสบความสำเร็จแบบนั้นในเวลาอันสั้นได้
บางคนนี่หนักเลยครับ อยากสำเร็จภายในปีเดียว จะมีเงินเป็นสิบๆล้าน
มันไม่ใช่ความฝัน แต่มันต้องค่อยๆสร้าง ค่อยๆเป็นค่อยๆไป มันไม่ได้เกิดขึ้นปุบปับ
และความสามารถที่เรามีและนำมาใช้ได้นั้น บางที มันก็ต้องฝึกฝน เพิ่มพูน พัฒนา และแตกแขนงออกไปโดยมีข้อจำกัดด้านเวลามาคั่นกลางเสมอ
ต่อให้เราเป็นคนที่เก่งล้นฟ้า แต่เราจะประสบความสำเร็จไปไม่ได้เลยถ้าหากขาด "ความสม่ำเสมอ" ที่จะค่อยๆสร้างสิ่งต่างๆเหล่านั้นให้ค่อยๆมีมากขึ้นๆ จนวันหนึ่ง มันกลายเป็นความสำเร็จที่คนอื่นมองมาที่เราและเรายอมรับกับตัวเองได้ว่า "เราผ่านจุดนั้นมาแล้ว"
ดังนั้น หากเราไม่มี "วินัย" ที่จะทำมันอย่างต่อเนื่อง นับวัน นับเดือน นับปี ไปถึงหลายๆปี บางที มันอาจจะไม่สำเร็จ และกลายเป็น "ล้มเหลว" จนเราต้องเลือกที่จะ "ล้มเลิก"
แต่รู้มั้ยครับ หากเรา "ล้มเหลว" แต่ "ไม่ล้มเลิก" แล้วล่ะก็ วันหนึ่ง ความสำเร็จนั้นจะปรากฏตรงหน้าเราเอง ไม่ช้าก็เร็ว
เคยเห็นรูปภาพ ที่มีคนหลายคนขุดเพชรใต้ดินมั้ยครับ บางคนทิ้งจอบไปตั้งแต่ก้าวแรกๆ บางคนขุดไปจนเกือบจะถึงแล้ว อีกนิดเดียวเท่านั้น ก็ดันล้มเลิก ส่วนบางคน กำลังเพิ่งจะเริ่มต้น ไม่ได้มองเห็นด้วยซ้ำว่าต้องไปอีกไกลแค่ไหน
จะน่าเศร้าแค่ไหนกันครับ หากเรานั้นเป็นคนที่อยูห่างจากเพชร (หรือความสำเร็จ) นั้นแค่ไม่กี่เซนติเมตร แต่เพราะระยะทางที่เราขุดมามันยาวนานเสียเหลือเกิน นานจนเราท้อใจที่ไม่เห็นอะไรเกิดขึ้นระหว่างทางเลย และสุดท้าย กลับต้องทิ้งจอบแล้วเดินกลับทางเก่า
โอเคครับ ในภาพนี้มันบอกเราให้อย่ายอมแพ้
แต่ในชีวิตจริง ผมเชื่อว่า หากมีการขุดเพชรแบบนี้จริงๆ เพชรมันคงกระจายตัวอยู่ใกล้ๆ และหนาแน่นมากขึ้นเรื่อยๆเมื่อเราเข้าไปใกล้มากขึ้น
เราน่าจะได้รับเพชรบางเม็ด ระหว่างทางที่ขุดเข้าไป และมากขึ้นเมื่อใกล้ถึงจุดหมาย และนั่น อาจจะมากพอให้เราขุดต่อไป เพราะเราเห็นแล้วว่า "เรามาถูกทาง"
เรื่องมันก็เป็นแบบนี้ล่ะครับ จริงๆ ก่อนจะถึงความสำเร็จ เราจะเห็นหรือได้รับ "รางวัลเล็กๆ" ก่อนเสมอ นั่นคือแรงส่งให้เราเดินต่อไปเรื่อยๆ จนถึงปลายทางได้
แต่กระนั้นก็ตาม หากเด็กจบใหม่วัยรุ่นสักคนจะเริ่มขุด ทั้งๆที่เห็นคนนับร้อยนับพันขุดกันไปแล้ว สำเร็จก็มี แต่ล้มเหลวนั้นเยอะกว่า ถามว่า เด็กเหล่านั้นจะเริ่มต้นจับจอบขุดดินเลยไหม
อันนี้ผมตอบยาก
แต่เท่าที่เห็น อะไรที่มัน "ทำตามๆกัน" หรือ "ใช้เวลานานเป็นปีๆ" เด็กส่วนใหญ่ (และผู้ใหญ่หลายๆคน) ก็เริ่มที่จะหาหนทางอื่นกันแล้ว ส่วนน้อย ที่เริ่มต้นและทำไปโดยไม่คิดว่าจะถอยกลับ
แต่กระนั้น หนทางอื่นๆ หรือเรื่องอื่นๆ ธุรกิจอื่นๆ งานอื่นๆ ที่จะทำให้เราประสบความสำเร็จ มันก็ต้องใช้ "ความมุมานะ" และ "พยายาม" อย่าง "ต่อเนื่อง"
ย้ำนะครับ ว่า "ต่อเนื่อง"
ไม่งั้น มันก็ไม่สำเร็จเช่นกัน
ทางอื่นอาจจะสั้นกว่า เพราะ "คนอื่นยังไม่ค่อยเห็น" หรือ "เราเก่งกว่าคนทั่วไป" มันมีหลายปัจจัยที่ทำให้เราจะไปได้ถึงจุดหมายเร็วกว่าชาวบ้าน
แต่กระนั้น ยังไงซะ เราก็ต้อง "ทำ" อย่าง "ต่อเนื่อง" ไปเรื่อยๆจนจบ ไม่งั้น เพชร ก็จะไม่มีทางมาอยู่ในมือเราอยู่ดี
เพราะงั้น ผมถึงบอกว่า "วินัย" สำคัญกว่าอย่างอื่นมากๆไงครับ
ถ้าเราไม่เก่งเรื่องอะไร ก็ฝึกฝนมัน ทำมัน เรียนรู้มัน อย่าง "ต่อเนื่อง" แล้ววันนึง เราก็จะเก่งกว่าคนทั่วไป และเมื่อนั้น เราก็จะขุดดินได้ดีกว่าคนอืน เท่านั้นเองครับ ไม่มีอะไรมาก
แต่จากตรงนี้ ถึงจุดสุดท้าย
"การเริ่มต้น" ก็เป็นสิ่งที่ยากพอๆกัน
เหมือน "จีบสาว" นั่นแหละครับ
ตอนเริ่มต้นน่ะ "ยากชิบเป๋ง"
แต่พอเริ่มไปแล้ว เราทุกคนต่างรู้ว่า หากมันเวิร์ค และความสัมพันธ์มันได้เริ่มต้น
"ความมีวินัย" ในการรักษาความรัก การดูแล เอาใจใส่ต่างหาก ที่จะทำให้ความรักนั้น "อยู่รอด"
หรือแม้แต่เรื่องเรียนก็ตาม
จะสอบให้ได้ มันเอาเวลา 20 ชม.ก่อนเข้าห้องสอบ มาอ่านหนังสือทั้งหมดไม่ได้หรอกครับ มันไม่พอ มันคือการฝืนธรรมชาติ
หากจะสอบให้ได้ (และให้ได้ดี) เราต้องเข้าเรียน ทำการบ้าน ฝึกฝนทบทวน "อย่างสม่ำเสมอ" ผลสอบมันถึงจะออกมาดี
เห็นมั้ยครับ ไม่มีอะไรต่างกันเลย แทบจะในทุกๆเรื่อง
เพราะฉะนั้น ก่อนจะบอกตนเองว่า "เราเก่ง เรามีความสามารถ" อย่าลืมด้วยนะครับว่า
"ความมีวินัย" ของเรานั้น มีมากพอหรือเปล่า
เพราะชีวิตมันไม่ใช่การเล่นเกมหรือเดิมพันแบบครั้งเดียวจบ
แต่มันคือการสู้ แล้วล้ม แล้วสู้ แล้วล้ม แล้วสู้ต่อ
สู้ไปเรื่อยๆ จนกระทั่งความสำเร็จนั้นมาถึง
และในเวลานั้น เราถึงจะได้รับสิ่งที่เราสมควรได้ ในท้ายที่สุดนั่นเอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น